امروز یک ربع به پنج بیدار شدم بخاطر تصمیمی که گرفته بودم.پنج و نیم میم پاشد و صبحانه خورد و رفت.۶ موطلایی بیدار شد و هفت راهی شد و بعد که رفت دیدم هوا تاریک و ابریه.چراغ ها رو خاموش کردم و دراز کشیدم و فیلم "اتاق تاریک" رو دیدم.فیلم خوبی بود و ارزش یکبار دیدن رو داشت.بازی پسر خردسال تو فیلم بسیار باورپذیر و عالی بود.(برخلاف بازی ساره بیات و سهیلی) و موضوع فیلم هم تازه و جدید بود.
صحنه هایی که پدرومادر بچه رو دعوا میکردن و داد میزدند برام خیلی ناراحت کننده بود.خیلی از ما پدرو مادرهای نسل جدید ( و خود من هم البته) اینجوری هستیم.بیشتر وقتها ناراحت و عصبی و بی حوصله.خودمون هم متوجه نیستیم و نمی بینیم که داریم چیکار میکنیم با بچه هامون.نمیدونم واقعا این همه بی حوصلگی و خستگی و ناامیدی از کجا میاد.اونم برای موجودات بی گناهی که خودمون دعوتشون کردیم به این دنیا.
بعدش چندتا نقد خوندم که یکیش مال رومه مشرق بود که به نقل از تسنیم گذاشته بود.بعد این جناب منتقد قشنگ کار رو کوبونده بود و حتی یک نکته مثبت هم ندیده بود تو این فیلم.چرا؟ چون از نظر اینا کودک آزاری و بیمار جنسی اصلا وجود نداره تو ایران و همه چیز گل و بلبله و اصلا نباید در مورد این چیزا حرف زد.آدم حالش بد میشه از اینهمه غرض ورزی! [ فقط اون چیزی رو بگید که ما میخوایم!سراغ این موضوعات چیز دار نرید! هیس! زشته! ]
+صبح یکشنبه تون به خیر و نیکی.کاش امروز اینجا هم بارون بباره.
درباره این سایت